Daha çok uzak doğu toplumlarında görülen posterior longitudinal ligaman (ligament) ossifikasyonu (PLLO), spinal kanalı daraltarak servikal miyelopati veya radikülopatiye yol açabilen bir durumdur. Ülkemizde nadir görüldüğü ve yeteri kadar tanınmadığı için, bu derlemede PLLO`nun etiyoloji, epidemiyoloji, prezantasyon ve doğal seyrini literatür eşliğinde anlatmayı amaçladık. Çalışmalar, etiyolojisi tam olarak belirlenemeyen bu hastalığın gelişiminde, genetik, çevresel, hormonal ve yaşam tarzı gibi faktörlerin etkili olduğunu göstermiştir. Genellikle 40 yaşından sonra ve erkeklerde daha sık görülen PLLO`nun prevalansı, uzak doğu toplumunda %2–4 iken Asyalı olmayan toplumlarda %0,01–2`dir. PLLO, vertebranın her seviyesinde görülmesine rağmen, servikal bölgede en sıktır. Asemptomatik bir tablodan ileri seviye engelliliğe kadar geniş bir spektrumda klinik prezantasyona sahiptir. Tanıda; fizik muayene ile beraber direkt grafiler, bilgisayarlı tomografi (BT) ve manyetik rezonans (MR) görüntüleme kullanılır. Özellikle BT, sınıflama ve ameliyat öncesi planlamada çok değerlidir. Hafif-orta şiddette, semptomatik ve şikayetlerin ilerlemediği hastalarda konservatif tedavi tercih edilirken; miyelopati gelişen, konservatif tedaviden yanıt alınamayan ve ilerleyici semptomları olan hastalarda cerrahi tedavi düşünülmelidir.