Doğuştan çarpık ayak (DÇA), 1–2/1000 canlı doğumda karşılaşılan, belki de yoğun tedavi gerektiren en sık doğumsal ortopedik anormalliktir. Bu hastalıkta diz altındaki bütün kas-iskelet sistemi yapıları displastiktir. DÇA; gebelik esnasında ayak duruşuna bağlı pozisyonel olabileceği gibi artrogripozis, miyelodisplazi, Streeter displazisi, Freeman Sheldon sendromu, Möbius sendromu, Down Sendrom`u gibi konjenital ve nöropatik hastalıklara eşlik de edebilir. Ancak, en sık görülen şekli idiyopatik DÇA`dır. Tanı, intrauterin 12. haftadan itibaren ultrasonografi ile de konulabileceği gibi, doğum sonrası klinik muayene ile kolaylıkla konur. Tedaviye yenidoğan döneminde mümkün olan en erken zamanda başlanmalıdır. Ailelerin hastalık ve tedavi konusunda eğitilmesi tedaviye uyumu arttırmakta ve olası nükslerin önüne geçebilmektedir. Günümüzde konservatif tedaviyle çok iyi sonuçlar elde edilmekte olup, cerrahi tedavi rezidü ya da nüks deformite varlığında tercih edilmektedir. Konservatif tedavide en çok kullanılan yöntemler Ponseti yöntemi ve Fransız fizyoterapi yöntemidir. Cerrahi tedavide ise çeşitli yumuşak doku gevşetmeleri ve kemik ameliyatları kullanılmaktadır. Tedavideki temel amaç; yere düz basan, ağrısız ve fonksiyonel bir ayak elde etmektir.