Orta ve proksimal falanks kırıkları, kemiğin küçük olması ve çevreleyen yumuşak doku desteğinin zayıflığı nedeniyle sorunlara açıktır. Tedavide stabilite, dizilim ve hareket arasındaki ince denge gözetilmelidir. Ana amaç ise en kısa sürede parmakların yaralanma öncesi eklem hareket aralığına kavuşmasını sağlamaktır. Bu ise ancak kırığın stabil tespiti ve erken dönemde başlanan parmak egzersizleri ile mümkündür. Tedavide yandaş sargılama veya atel tespiti, kapalı/açık düzeltme sonrası K-teli, plak vida tespiti veya dış tespit gibi seçenekler mevcuttur. Cerrah tüm bu seçenekler hakkında bilgi sahibi olmalıdır. Zira tüm bu yöntemleri veya bunların kombinasyonlarını uygulamak durumunda kalabilir.