Eklem kıkırdağı sınırlı iyileşme kapasitesi nedeniyle tedavisinde hâlâ sorun yaşanan bir dokudur. Eklem kıkırdağı yaralanmaları tedavi edilmediği takdirde ilerde osteoartritik sorunlara yol açabileceği tartışılmaz bir konudur. Temel olarak kıkırdak lezyonları kısmi ve tam kat kıkırdak lezyonları olarak sınıflandırılabilir. Osteokondral lezyonların büyük çoğunluğu asemptomatik olmakla birlikte eklem aralığında ağrı, hassasiyet, efüzyon, aktiviteyle artan ağrı ve mekanik semptomlarla karşımıza çıkabilir. Günümüzde eklem kıkırdağı yaralanmalarıyla ilgili literatürde birçok tedavi algoritmasından bahsedilmiştir. Ancak kıkırdak nasıl tedavi ediliyorsa edilsin, oluşan kıkırdağın hiyalin kıkırdak olması amaçlanmaktadır. Çünkü fibrokartilaj ile iyileşme durumunda uzun dönemde sorunlar ortaya çıkmaktadır. Bu da araştırıcıları hiyalin kıkırdağın gelişmesini sağlayacak yeni tedavi arayışlarına itmektedir. Bugün için kıkırdak lezyonlarının tedavisinde amaç hiyalin kıkırdak elde etmek dışında ilerde gelişecek dejeneratif sürecin önüne geçmek, eklem yüzeyinin restorasyonunu sağlamak, hastanın şikâyetlerinin giderilmesini sağlamak ve kıkırdak lezyonuyla beraber gözlenebilen menisküs yırtığı gibi ek yaralanmalarının tedavisini gerçekleştirmektir. Kıkırdak lezyonu tedavisinde pek çok tedavi seçenekleri mevcut olmasına rağmen bir hastayı değerlendirirken sadece kıkırdak lezyonu değil her hastanın tüm özellikleriyle birlikte değerlendirilmelidir.