Halluks valgus deformitesinde cerrahi düzeltme, konservatif tedaviye göre daha iyi fonksiyonel sonuçlar ve hasta memnuniyeti sağlar. Bu deformitenin düzeltilmesinde distal metatarsal osteotomiler sıkça tercih edilen cerrahi teknikler arasındadır. Cerrahi yaklaşımın belirlenmesinde en önemli faktör, metatarsofalangeal eklem uyumudur. Uyumlu bir eklem, proksimal falanks ve metatars başının eklem yüzeylerinin paralel olduğu eklemdir. Cerrahi prosedür, anatomik olarak hizalanmış bir eklem bütünlüğünü korumalıdır. Uyumsuz eklem varlığında veya lateral subluksasyon durumunda, cerrahi düzeltme eklem uyumunu geri getirmeye çalışmalıdır. Eklemi uyumlu olan hastalar için Chevron prosedürü, distal yumuşak doku prosedürü ve medial eminens eksizyonu ile Akin prosedürü uygun alternatiflerdir. Uyumsuz deformitelerde ise halluks valgus açısı 40°`den küçük ve intermetatarsal açısı 13°`den küçük ise distal metatarsal osteotomiler tercih edilebilir. Ancak, bu osteotomilerin olumsuz etkileyebileceği durumlar da vardır. Vasküler patolojilerin varlığında, nöropatik deformitelerde, dar birinci metatars başı varlığında, eklem içi ağrıyla birlikte birinci metatarsofalangeal eklemin artritinde ve ciddi tarsometatarsal eklem instabilitesinde bu osteotomilerin uygulanması klinik başarıyı olumsuz etkiler. Cilt kesisi medialde plantar ve dorsal derinin birleşim yerine yakın bir yerden yapılır. Bu teknikle, daha güzel bir kozmetik sonuç elde edilebilir. Osteotomi çeşitleri arasında Chevron, Reverdin, Hohmann, Mitchell, Wilson ve derotasyonel abdüktör transpozisyonel osteotomiler bulunmaktadır. Chevron osteotomisi, günümüzde en sık kullanılan ve modifikasyonları da olan bir tekniktir. Dorsal uzun bacaklı Chevron osteotomisi hafif-orta seviye deformitelerde etkililiği gösterilmiş iyi sonuç veren bir teknik gibi görünmektedir. Perkütan teknikler ise minimal invaziv prosedürlere yönelik bir akımı temsil etmektedir. Başarılı klinik sonuçlar bildiriliyor olsa da henüz geliştirilme aşamasındadır.