Halluks valgus deformitesi başparmağın laterale, birinci metatarsın mediale deviye olması ve buna ek olarak birinci metatarsofalangeal eklemin subluksasyona gitmesiyle karakterize bir ayak deformitesidir. Deformitenin tedavisinde ana cerrahi girişimi her zaman düzeltici metatarsal osteotomiler oluşturmuştur. Yapılan cerrahi girişimin eğer mevcutsa birinci tarsometatarsal (TMT) eklemin artmış hareketini de normal sınırlara indirmesi önemlidir, çünkü bu patolojik hareketin deformitenin oluşumunda ve tekrarlamasında belirgin bir rol oynadığı bildirilmiştir. Metatarsal osteotomiler kendi aralarında distal osteotomiler, gövde osteotomileri ve proksimal osteotomiler olarak üç ana gruba ayrılarak incelenir. Bunlara ek olarak deformiteyi birinci TMT eklemden düzeltmeyi ve eklemin artrodezini tanımlayan Lapidus girişimi de genellikle proksimal osteotomilerle birlikte incelenir. Genel olarak kabul gören yaklaşım, yeterli bir düzeltme elde edebilmek için intermetatarsal açının yüksek olduğu vakalarda proksimal osteotomilerin tercih edilmesi yönündedir, zira osteotomi hattının proksimale taşınması daha yüksek düzeltme derecelerinin elde edilmesine olanak sağlamaktadır. Yaygın olarak kullanılan proksimal metatarsal osteotomiler kresentik (hilal/ayça) osteotomi, Ludloff osteotomisi, Mau osteotomisi, proksimal Chevron osteotomisi proksimal kapalı kama osteotomisi ve proksimal açık kama osteotomisi olarak sıralanabilir. Son yıllarda deformitenin özellikle pronasyon bileşenini etkili olarak düzeltmek için tarif edilmiş proksimal rotasyonel metatarsal osteotomi (PROMO) ve deformiteyi birinci TMT eklemden düzelten ve bu eklemin artrodezini amaçlayan Lapidus girişimi de bu bölümde incelenmiştir.