Sporcularda omuz çevresi kas ve tendon yaralanmaları atletik performansı önemli ölçüde etkileyebilir. Özellikle baş üstü sporlarla uğraşan sporcuların omuzunda görülen adaptif değişikliklerin, patolojilerden ayrılması tedavinin doğru yönlendirilmesi için önem taşır. Atıcı omzunda görülebilen süperior labrum anterior-posterior (SLAP) lezyonu ve kısmi rotator kılıf yırtıkları atış gücünün arttırılması için oluşan adaptif değişikliklere bağlı olabilir. Bu olguların cerrahi tedavisi sporcuda eklem hareket açıklığı azalması ve performans kaybına yol açabilir. Yapılan spor, sporcunun düzeyi ve beklentisi, yaralanmanın sezon içerisinde mi sezon sonu mu olduğu tedavinin şekillendirilmesinde önemlidir. Glenohumeral iç rotasyon kısıtlılığı en sık atıcılarda görülür, dış rotasyon kapasitesinin artmasıyla birlikte iç rotasyon kısıtlılığı gelişmesi adaptif bir değişiklik olarak kabul edilir. Karşı tarafa göre 20°`den fazla toplam eklem hareket açıklığının azalması patolojik kabul edilir. Süperior labrum anterior-posterior lezyonları içerisinde sporcularda en sık tip II SLAP görülür ve cerrahi gerektiren olgularda geleneksel tedavi artroskopik labrum tamiri olsa da güncel kanıtlar biseps tenodezini desteklemektedir. Kısmi rotator kılıf yırtıklarında öncelikle fizyoterapi önerilir. Cerrahi gerektiren olgularda yırtığın özelliklerine göre debridman, in-situ tamir ya da yırtığın totale çevrilerek klasik çift sıra tamir yöntemleri kullanılabilir. Omuz eklemi dışındaki kasların yaralanması daha nadir olup tanınması güçtür. Pektoralis majör tendon yırtığında cerrahi tedavi önceliklidir. Latissimus dorsi ve teres majör yaralanmaları cerrahi dışı yöntemlerle tedavi edilebilir.