Pilon kırıklarının sonuçları; travmanın şiddetine, yumuşak dokunun durumuna, tedavi şekline, eşlik eden hastalıklara ve cerrahi sonrası rehabilitasyona bağlı olarak değişebilmektedir. Cerrahi girişim sırasında yumuşak dokuya gerekli özenin gösterilmemesi, tedavisi güç yumuşak doku problemlerine neden olabilmektedir. Yumuşak dokunun öneminin anlaşılması ve gelişen implant teknolojilerine rağmen günümüzde pilon kırıklarından sonra hala komplikasyonlar görülebilmektedir. En sık erken dönem komplikasyonu olarak, yüzeyel cilt nekrozu ve yara dudaklarında açılma görülmektedir. Yüzeyel cilt nekrozları yara bakımı ile tedavi edilebilirken, derin enfeksiyonlar debridman ve antibiyotik tedavisi gerektirmektedir. Geç dönem komplikasyonları ise yanlış kaynama, kaynama gecikmesi, kaynamama, osteomiyelit ve post-travmatik artrozdur. Özellikle geç enfeksiyon ya da osteomiyelit zemininde gelişen kaynamama tedavisi çok zordur. Tekrarlayan debridmanlar ile, tüm enfekte ve nekrotik kemikler ve implantlar çıkarılır. Kemik defektleri antibiyotikli kemik çimentosu ile doldurulur. Eksternal fiksatörler, enfeksiyon kontrol altına alınıncaya kadar kırığın stabilitesinin sağlanmasında ya da kalıcı tedavide kullanılabilir. İleri evre artrozun tedavisinde, ayak bileği artrodezi en güvenilir tedavi olarak görülmektedir. Artrodez için, tibianın diziliminin sağlanmış olması ve kırığın kaynamış olması gerekmektedir. Artrodez amacıyla; vidalar, bıçaklı plaklar, füzyon çivileri ve sirküler eksternal fiksatörler kullanılabilir. Ayak bileği artroplastisi, semptomatik post-travmatik ayak bileği artrozunun tedavisinde kullanılan bir başka tedavi seçeneğidir. Ancak bu yöntemin uygulanabilmesi için; sağlıklı yumuşak doku örtüsü, minimal deformite, vaskülarize kemik ve kırığın iyileşmiş olması gerekmektedir. Ayak bileği artroplastisi sonrasında yara yeri problemleri, mediyal ya da lateral malleolde kırık, protezde gevşeme gibi komplikasyonlar görülebilmektedir.