Dizin posterolateral köşesi hala üzerinde tartışılan, dizin en az anlaşılmış alanıdır ve bu nedenle dizin `karanlık alanı` olarak ifade edilmiştir. Posterolateral kompleks hasarı, dizin instabilitesine, çapraz bağların tamiri sonrasında başarısız sonuçlar ortaya çıkmasına ve kronik diz ağrıları ile seyreden osteoartrite neden olabilir. Bu yapılara ait yaralanmalar sıklıkla dizin diğer bağlarının hasarı ile birlikte gözlenir ve dizin varusu, eksternal tibial rotasyonu ve posterior tibial translasyonu ile sonuçlanan posterolateral instabiliteye neden olur. Posterolateral köşe yapıları yüzeyden derine doğru sıralanan üç tabakada tanımlanmışlardır. Birinci tabaka iliotibial bant ve biseps tendonunu içerir. İkinci tabakada lateral patellar retinakulum ve gastroknemiusun lateral başı vardır. Üçüncü tabaka posterolateral köşenin oldukça fazla varyasyon gösteren ve en az bilinen yapılarının bulunduğu tabakadır. Bazı araştırmacılar, sadece bu tabakadaki yapıları dizin posterolateral köşe yapıları olarak kabul etmektedir. Bu tabakada bulunan ana yapılar ise lateral kollateral bağ, fabellofibuler bağ, popliteus kası tendonu, popliteo-fibuler bağ, meniskotibial bağ ve arkuat tibial bağdır. Lateral kollateral bağ ekstansiyonda ve ilk 30 derecelik fleksiyonda varus zorlamasına karşı dizin en önemli stabilizatörüdür. Popliteus kası, lateral menisküsün dinamik stabilizasyonunu sağlamak üzere popliteomeniskal fasiküller ile menisküse bağlanmıştır. Popliteus ve fibula arasında sıkı bir bağlantı oluşturan popliteofibuler bağ dizin varusunu, eksternal rotasyonunu ve tibia`nın posterior translasyonunu engeller. Bu fonksiyonları ile popliteofibuler bağ, dizin posterolateral köşesinde statik stabilizasyonu sağlayan önemli bir yapıdır.