Dirsek ekleminin stabilitesini sağlayan temel yapılar esas olarak lateral ve medial kollateral bağ kompleksleridir. Bu bağların bir bölümünün ya da tamamının yaralanması dirseğin instabilitesi ile sonuçlanır. Dirsek ekleminin kollateral bağları eklem kapsülünün lateral ve medial bölümlerinin özelleşmiş kalınlaşma gösteren bölümleridir. Medial kollateral bağ kompleksi anterior, posterior ve transvers olmak üzere üç banttan oluşur. Bu kompleksin en önemli parçası anterior banttır. Posterior bant, eklem kapsülünün arka bölümünün bir kalınlaşmasıdır ve en iyi 90 derecelik fleksiyonda gözlenebilir. Transvers bantın (Cooper ligamenti) dirsek stabilitesine katkısı ise çok azdır. Lateral kollateral bağ kompleksinin bileşenleri, medial komplekse göre birbirinden daha az ayrılmıştır. Lateral kollateral bağ kompleksi radial kollateral bağ, anüler bağ, lateral ulnar kollateral bağ ve aksesuvar lateral kollateral bağ olmak üzere dört bölümden oluşur. Dirsek eklemi kasiskelet sisteminin en uyumlu ve en stabil eklemlerinden biridir. Bu özellik, yumuşak doku ile eklem yüzeylerinin uyumunun ortak katkılarının sonucudur. Dirsek çıkıkları ya da tam olmayan çıkıkları, tipik olarak, dışarı doğru gerilmiş kolun üzerine düşülmesi ile meydana gelir. Vücut, dirsek üzerinde içe doğru dönerken, önkol gövde üzerinde dışa doğru döner ve dirsekte bir supinasyon momenti oluşur. Fleksiyon ve aksiyal kompresyon ile birlikte ortaya çıkan valgus ve supinasyon, posterolateral rotasyonel instabiliteye neden olan mekanizmadır ve lateral pivot shift testi ile de klinik olarak oluşturulabilir. Dirsek instabilitesi bu şekilde oluşan bir travma ile dirsek eklemi çevresindeki bağların lateralden başlayarak mediale doğru gerçekleşen yırtılma sürecidir.