Polimerlerin biyomateryal olarak ortopedik cerrahide oldukça eski ve yaygın kullanım alanları vardır. Vücutta eriyebilen polimerlerin, kırık kaynaması oluştuktan sonra tekrar bir implant çıkartma cerrahisi gerektirmemesi gibi çok önemli bir avantajı vardır. Vücut zaman içinde bu materyalleri absorbe etmektedir. Ancak bu malzemeler henüz metal malzemeler kadar güven verici bir kemik tespiti olanağı verememektedir. Bu zayıflıkları nedeni ile daha çok malleol, kondil, metakarp, falanks gibi yük taşımayan küçük kemiklerin tespitlerinde kullanılmaktadırlar. Kuvvet zayıflığının yanı sıra, cerrahi sahada oluşturdukları steril sinüsler ikinci önemli sorunlarını oluşturmaktadır. Çok yüksek moleküler ağırlıklı polietilen eklem protezlerinin yük binen bölümlerinde çok uzun zamandan beri kullanılan en önemli plastik polimerdir. Bu malzemenin fiziksel ve kimyasal özelliklerine etkisinden dolayı sterilizasyon yöntemleri önem arz etmektedir. Havasız ortamda gama radyasyonu ile sterilizasyon en çok kabul gören yöntemdir. Polietilenin aşınma partiküllerinin kemik ile stem arasında osteoliz ve devamında ağrı yapması bu materyallerin en önemli sorunlarından birini oluşturmaktadır.