Total eklem protezi, sadece ortopedide değil, genel tıp alanında devrim niteliğindeki olan prosedürlerden biridir. Hastaların yaşam kalitesini artırmada bu kadar başarılı bir yeniliğe çok az rastlanmaktadır. Eklem replasmanına gereksinim duyan hasta sayısı ve genç hastaların bu nüfustaki oranı her geçen gün artmaktadır. Artmış tahmini yaşam süresi doktorlar ve protez üreticileri için aşılması gereken yeni hedefler yaratmaktadır. İlk protez tasarımlarında stabilite elde edebilmek için hareketlilikten bir miktar vazgeçmek gerekmekteydi. Kısıtlayıcı modellerin kullanımı sonucu yüklerin doğrudan kemik implant komşuluğuna aktarılması komponent gevşemesi ile sonuçlanmıştır. Hastanın gereksinimine göre sağlamlık ve esneklik arasında belli bir denge sağlanmalıdır. En yeni implant modelleri her hasta için en ideal çözüm olmayabilir. Hastanın gereksinimleri ve implantın sundukları arasında uyum olmalıdır. İdeal bir protez, hareketliliği feda etmeden stabiliteyi sağlamalıdır. Yeni modellerin tasarımları sürtünme ve aşınmayı azaltmayı hedeflemektedir. Aşınma ürünleri eklem boşluğunda birikmekte ve eklem sıvısının basıncı ile kemik-implant arası boşluklara itilmektedir. Bu maddelerin yarattığı yabancı doku reaksiyonu osteolize ve komponent gevşemesine yol açmaktadır. Bu problemin üstesinden gelinmesi amacıyla düşük aşınma oranlarına ve düşük reaktifliğe sahip yeni materyaller geliştirilmektedir. Kemik-implant bütünleşmesini artırmak için kemik gelişimini tetikleyen gözenekli metaller kullanılmaya başlanmıştır. Bu bölüm, iyi bir tespit, düşük aşınma, yeterli stabilite ve yüksek hareket açıklığı elde edebilmek için kalça protezlerindeki güncel komponent dizaynları ve yenilikler üstünde durmaktadır.