Serebral palsi, kalıcı motor fonksiyon bozukluğunun çocuklardaki en sık nedenidir. Serebral palsi tanısı alan olgulara erken dönemde tedavi başlanmasının, nörolojik sonuçları iyileştirdiği bilinmektedir. Bu nedenle riskli bebeklerin tanınması ve yakın klinik izlemi büyük önem taşır. Serebal palsinin erken dönemde tanınmasında yol gösterici bulgular; i) ilkel reflekslerin normal seyri göstermemesi, ii) nörolojik gelişim basamaklarında gerilik, iii) genel hareketlerin akıcı özelliğini kaybedip rijit bir hal alması, iv) genel hareketlerin fidgety (kıpır kıpır) özelliğini yitirmesi, v) düşük Hammersmith infant nörolojik değerlendirme (HINE) skorları ve vi) neonatal dönemde evre III ve IV intrakranial kanama, kistik periventriküler lökomalazi (PVL), bazal ganglion hasarı, diffüzyon kısıtlılığı gibi görüntüleme bulgularının varlığı olarak özetlenebilir.