Yüksek tibial osteotominin (YTO) genç ve aktif hastalarda hem erken dönemde mekanik aksı laterale taşıyarak medial eklem dekompresyonu ile ağrıyı azalttığı hem de uzun dönemde artroza ilerlemeyi yavaşlattığı bilinmektedir. Son zamanlarda bu tekniğin endikasyonları sadece varus dizilimi veya erken evre artroz ile sınırlı kalmayıp aynı zamanda kronik posterolateral instabiliteler ve bağ rekonstrüksiyonlarına destek amaçlı kullanılmaktadır. Proksimal tibia medial açık kama osteotomisi (PTMAKO) günümüzde lateral kapalı kama osteotomisine göre avantajları sebebiyle daha çok tercih edilmektedir. Bununla birlikte kemik grefti gerektirmesi, posterior tibial eğimin iyatrojenik olarak artabilmesi, aşırı düzeltmede patellofemoral basınçların artması ya da kaynamama gibi olası dezavantajları mevcuttur. PTMAKO`dan sonra kaynamama olasılığını ve düzeltme kaybını en aza indirmek için yeterli stabil fiksasyon zorunludur. PTMAKO`yu daha stabil hale getirmek amacıyla çeşitli implantlar üretilmiştir. Spacer (kamalı) plaklar ve kilitli plaklar en çok kullanılan fiksasyon yöntemleridir. PTMAKO cerrahisinin başarısındaki en önemli unsur uygun hasta seçimi ve uygun cerrahi tekniktir. Bu sebeple cerrahi öncesi planlama ve implant seçimi titizlikle yapılmalıdır.