Legg-Calvé-Perthes hastalığının tüm evreleri boyunca femur başının asetabulum içerisinde tutulmasının hastalığın seyri üzerine olumlu etkisi olduğu görüşü yaygın olarak kabul görmeye başladıktan sonra, cerrahi dışı veya cerrahi örtünme tedavileri, hastalığın tedavisinde daha çok tercih edilir hale gelmiştir. Cerrahi dışı örtünme tedavilerinin uzun sürmesi, bu amaçla kullanılan cihazların hastanın günlük aktivitelerini kısıtlaması ve yaşam kalitesini olumsuz etkilemesi nedeniyle hastalar tarafından tolere edilebilmesi oldukça zordur. Bu nedenlerden dolayı cerrahi örtünme tedavileri seçilmiş hastalarda bir adım daha önde görünmektedir. Son zamanlarda yapılan karşılaştırmalı çalışmalar da bu görüşü destekler niteliktedir. Literatürde pelvik osteotomilerle ilgili pek çok farklı yöntem tanımlanmış olmasına rağmen, Legg-Calvé- Perthes hastalığında en sık kullanılanlar; Chiari, Shelf, innominat ve üçlü pelvik osteotomilerdir. Bu osteotomiler içerisinde özellikle 6–8 yaş arasında innominat osteotomi daha fazla ön plana çıkarken, daha ileri yaşlarda varizasyon osteotomisi veya tek başına üçlü osteotomi gibi daha komplike ve kombine osteotomilerin kullanılması önerilmektedir. Ancak hangi yöntemle yapılırsa yapılsın, yaş arttıkça cerrahi tedavinin başarı oranlarında düşüş görüldüğü de inkâr edilemez bir gerçek olarak karşımızda durmaktadır.