Femur başının henüz bariz bir deformite geliştirmediği, uygun seçilmiş Perthes hastalarında başın aşırı örtümü prensibine dayanan tedavi yöntemleri seçilebilirken, menteşeli abduksiyon gelişmiş ve buna bağlı abduksiyon hareketi kısıtlı veya instabilitesi olan, uyumu bozuk kalçalarda, tedavi yöntemleri bu sorunlara ancak kısmi çözümler getirebilir. Kurtarma girişimleri adı altında gruplanabilecek bu girişimlerden başlıcaları; valgus osteotomisi, femur boyun uzatma ve trokanterik kaydırma osteotomileri, şelf artroplastileri, Chiari osteotomisi ve femur başı küçültme girişimleridir. Valgus osteotomisi, gerek abduksiyon kısıtlılığı ve menteşeli abduksiyon varlığında gerekse kalça biyomekaniğinin düzeltilmesinde sağladığı yararlar nedeniyle, ön plana çıkan bir girişimdir. Perthes hastalığının, eklemdeki patolojik gelişimin geri döndürülemez olduğu nispeten geç dönemlerinde uygulanan bu cerrahi yöntemlerin başarısı, önemli ölçüde klinik bulguların ve morfolojik değişikliklerin iyi analiz edilerek doğru girişimin seçilmesine bağlıdır.