Femur şaft kırıklarında, intramedüller çivileme tekniğinin tanımlanmasından sonra çok yüksek iyileşme oranları yakalanmış ve teknik, altın standart tedavi olarak kabul görmüştür. %0,9–4,1 arasında gösterilen kaynamama olgularında, genel kabul gömüş bir tanımlama olmamakla beraber klinik ve radyoloji ile birlikte değerlendirme ile tanı konur. Birçok sınıflandırma şekli ve suçlanan birçok predispozan faktör mevcuttur. Femur şaft kırıklarının tespitinde başarısızlık, biyolojik, mekanik ve teknik problemleri kapsayan bir çerçevede olmaktadır. Cerrah, dikkatli bir klinik ve radyolojik değerlendirme sonrasında en uygunu stratejiyi belirlemeli ve olası komplikasyonlarıyla baş edebilecek alternatif metodlara hakim olmalıdır.