Distal femur kırıklarının cerrahi tedavisinde, mutlak anatomik redüksiyon sonrası konvansiyonel plaklama, günümüzde yerini, kırık biyolojisinin daha iyi korunduğu tespit yöntemlerine bırakmıştır. Genç hastalarda sıklıkla yüksek enerjili travmalarla, yaşlı ve osteoporotik hastalarda ise düşük enerjili travmalarla oluşan bu bölge kırıklarının tedavisinde başarı şansını biyolojinin korunması kadar, biyomekanik olarak daha güçlü ve temel minimal invaziv osteosentez prensiplerine uygun implantların kullanımı da artırmaktadır. Özellikle eklem tutulumunun da olduğu distal femur kompleks kırıklarının cerrahi tedavisinde, bir taraftan kırık biyolojisinin korunmaya çalışılması, diğer taraftan da eklem yüzeyinin tam anatomik onarımının amaçlanması, çoğu kez ikilem yaşanmasına neden olmaktadır. Bu derlemede, distal femur kırıklarında özellikle minimal invaziv osteosentez için kullanılan implantlar ve temel minimal invaziv osteosentez prensiplerine uygun kullanımları irdelenmiştir.