Çocuk ve ergen dönemde patellofemoral displazi, aşırı kullanım yaralanmaları, plika sendromları ve osteokondritis gibi pekçok patellofemoral sorun görülebilmektedir. Lateral patellar kompresyon sendromu, patellar instabilite olmaksızın meydana gelen ve gelişimsel olarak, aktivite ile ilişkili diz ağrısı ile karakterizedir. Patellanın kronik yarı çıkığını (subluksasyon), lateral patellar kompresyon sendromundan ayıran tek etken, aksiyel grafilerde patellar eğim (tilt) olsun veya olmasın patellanın yarı çıkığıdır. Dönemsel olarak dizde boşalma, kilitlenme, takılma hisleri ve tekrar eden diz efüzyonları, patellanın tekrarlayan çıkıklarında görülen en önemli bulgulardır. Bunlar içerisinde ise, patella çıkığı en ciddi olanıdır. Patellofemoral displazide erken tedavi, artroz gelişimini önleme açısından önem taşır. Aşırı kullanım yaralanmaları ise, çeşitli risk faktörleri ile oluşan ve özellikle ergenlerde büyüme atağı sırasında görülen sorunlardır. Bunlar içerisinde, Osgood-Schlatter hastalığı ve Sinding-Larsen-Johansson sendromu en sık görülen patolojilerdir. Patella-troklear osteokondritis, tekrarlayan eklem aşırı yüklenmesi sonucu meydana gelen ve sıklıkla patellar yarı çıkığın eşlik ettiği bir sorundur. Osteonekroz bir kez geliştikten sonra subkondral kırık, ostekondral ayrılma ve eklem faresi (serbest cisim) oluşması, ağrı ve mekanik semptomların gelişmesine neden olur. Septaların normal fizyolojik gerilemelerini tam olarak gerçekleştirememesi sonucu, dizde ve özellikle suprapatellar bölgede sinoviyal plikalar oluşabilir. Bu durum, hastalarda her zaman semptomatik bir rahasızlık ile sonuçlanmaz.