Distal humerus kırıkları nadir ancak tedavisi deneyim gerektiren yaralanmalardır. Bu kırıklar daha çok osteoporotik yaşlı nüfusta düşme sonucu oluşurlar. Kırık, fleksiyondaki dirsek üzerine düşüldüğünde humerusun direkt darbe almasıyla veya açık kol üzerine düşme sonucu gelişen aksiyel yüklenme ile oluşur. Genç erişkinlerde oluşma mekanizması ise daha çok ateşli silah yaralanması, trafik kazası gibi yüksek enerjili travmalardır. Üç boyutlu geometrisi, yetersiz subkondral ve spongiyöz kemik stoğu, dirsek eklemine yakın oluşu ve geçmişte bu bölge anatomisine uygun plak vida sistemlerinin olmayışı bu kırıkların tedavisini zorlaştıran nedenler olmuştur. Cerrahi olarak tedavi edilen kırıklarda kaynamama, yanlış kaynama ve eklem sertliği sık gözlenmektedir. Tedavi sonrası hastalara erken hareket ve gerekli rehabilitasyon uygulanamadığı takdirde hareket ve fonksiyonel kısıtlılık kaçınılmazdır. Humerus distal uç kırıkları sonuçları itibariyle günümüzde hala komplikasyon oranının yüksek olabildiği kırık tiplerindendir. Bunun en büyük nedeni ise sınıflama, anatomi, tedavi seçenekleri, ameliyat sonrası rehabilitasyon gibi konularda bilgi ve deneyim eksikliğidir. Yetersiz ve sağlam olmayan bir cerrahi tespitin revizyonu ilk ameliyata göre her zaman daha zordur. Fonksiyonel bir dirsek için erken aktif hareket, bunun için de güvenilir rijid tespit gereklidir. İyi bir cerrahi teknikle yapılan rijid bir tespit ve hasta uyumuyla iyi ve mükemmel klinik fonksiyonel sonuç elde edilebilir.