Total diz artroplastisi sırasında veya sonrasında oluşan, diz çevresi periprostetik kırıkların insidansı gittikçe yükselmektedir. Bunun nedeni, yaşlı popülasyonun ve buna bağlı total diz artroplastisi yapılma sıklığının artması olarak açıklanabilir. Bu kırıkların ortaya çıkmasında rol oynayabilecek pek çok risk faktörü olduğu kabul edilmekle birlikte ana risk faktörü, özellikle yere düşme riski ve osteoporoz ile ilişkisi nedeniyle, ileri yaştır. Diz çevresi periprostetik kırıklarla ilgili sınıflamalar; kırığın deplasman miktarı, komponent gevşemesi olup olmaması, kırılma yeri, kalan distal kemik miktarı, kemik kalitesi ve redükte edilebilme gibi özelliklere odaklanmıştır. Nondeplase kırıklarda konservatif tedavi endike iken, deplase veya protez gevşemesi eşlik eden olgularda cerrahi önerilmektedir. Tedavi sonuçları dizilimi sağlama ve stabilite ile yakından ilişkilidir. Tedavinin ana hedefleri olan fonksiyonel iyileşme ve ağrısız eklem, total diz artroplastisi sonrası periprostetik kırığı olan hastaların çoğunda sağlanabilir. Bu derlemede, anlaşılması ve cerrahisi komplike olabilecek bu kırıkların genel özelliklerinden, geçerli sınıflama sistemlerinden ve güncel literatüre göre hangi kırık tipinde hangi cerrahi yöntemin önerildiğinden ve tedavi sonuçlarından bahsedilmiştir.