Osteoporoz, kemik mineral yoğunluğunun azalması ve kemik mikro-mimarisi ile ilişkili olup, dünyada çok yaygın görülen sistemik bir kemik hastalığıdır. Kemiğin yapısal ve malzeme bileşimi artık iskeletin mekanik ve fiziksel taleplerine uyum sağlayamaz; kemik mukavemetinde azalma, buna bağlı gelişen kırıklarla sonuçlanır. Kırıklar aksiyel iskelette olabileceği gibi, el bileği, omuz, kalça eklemi, diz çevresi ve pelvik halkada da sıklıkla görülür. Hem bu bölge kırıklarının hem de yaşlanan kişide oluşan osteoartritin tedavisinde eklem replasmanı cerrahileri sıklıkla kullanılmaktadır. Nüfus yaşlandıkça, osteoporozu olan daha fazla sayıda hasta, kırıklar ve artroplasti dahil olmak üzere ortopedik prosedürler gerektirecektir. Ancak, kemik mukavemetindeki azalma nedeniyle, yapılan operasyonlarda komplikasyonlar da daha sıktır. Bunlara en iyi örnekler çimentosuz komponentler kullanılırken gerçekleşen ameliyat içi kırıklar, erken komponent migrasyonu ve gevşeme, osteoliz ve ameliyat sonrası gelişen periprostetik kırıklardır. Bundan dolayı, kemik kalitesi düşük olan hastalarda diz protezi, kalça protezi, vertebra kırığı ve diğer kırılmalarda, iyi çimentolama teknikleriyle daha başarılı ve uzun sağkalımlı sonuçlar alınabilir.