Ayak bileği burkulması, ortopedi ve travmatoloji pratiğinde en sık görülen yaralanmadır ve olguların yaklaşık %85`i dış yan bağ kompleksini ilgilendirir. Yaralanma bu kadar sık görülse de her hastada kronik ayak bileği instabilitesi gelişmez. Çoğu yaralanma plantar fleksiyondaki ayağa uygulanan bir inversiyon zorlaması ile meydana gelir. Dış yan bağ kompleksi anterior talofibular bağ (ATFL), kalkaneofibular bağ (CFL) ve posterior talofibular bağdan (PTFL) meydana gelir. Mekanik instabilite, bağlardaki yırtığa bağlı oluşur. Fonksiyonel instabilite ise ayak bileği burkulması sonrası gelişen propriyoseptif ve kas defisitine bağlı gelişir. Altı aydan uzun süren instabilite durumuna kronik instabilite denir. Uygun konservatif tedaviye rağmen bulguları devam eden hastalarda ayak bileği stabilitesini sağlamak için cerrahi tedavi gereklidir. Cerrahiler; anatomik direkt tamir, non anatomik bağ rekonstrüksiyonu veya artroskopik tedavi olarak ayrılabilir. Anatomik tamirler günümüzde daha çok tercih edilen cerrahi tekniktir. Son zamanlarda anatomik tamir destek fiber sütürlerle yapılmaya başlanmış ve bu, rehabilitasyonun hızlanmasını sağlamıştır. Artroskopik anatomik tamir bir diğer güncel tedavi seçeneğidir ve gittikçe yaygınlaşmaktadır. Açık veya kapalı anatomik tamir sonrası eski seviye spora dönüş %86 civarındadır. Bu derlemenin amacı, son yıllarda ayak bileği dış yan bağ yaralanmaları sonrası spora dönüş ile ilgili yeni çıkan önerileri, kronik ve akut gevşeklikte kullanılan yeni cerrahi teknikleri ve sporculardaki akut bağ yaralanmasına yaklaşımdaki yeni yöntemleri gözden geçirmektir.