İlk başta, fonksiyonu olmayan embriyolojik bir kalıntı olarak tanımlanmış olan menisküsün, günümüzde diz ekleminin normal fonksiyonları için çok önemli bir yapı olduğu bilinmektedir. Menisküsün öncelikli görevi, tibiofemoral eklem uyumunu arttırmak ve böylece kıkırdak yüzeylerde oluşan stresi azaltarak yük iletimini sağlamaktır. Menisküslerin ayrıca, diz ekleminde şok emilimi, stabilite, yağlama, beslenme ve propriyosepsiyon gibi ikincil görevleri de vardır. Menisküs yaralanmaları, zamanla diz ekleminde kalıcı dejeneratif değişikliklerin oluşmasına ve osteoartrit gelişmesine neden olur. Kompleks anatomik, biyomekanik ve fonksiyonel özelliklerinden dolayı, menisküsler hasar görmeye ve yaralanmaya yatkındır. Bu yaralanmaları tedavi ederken, menisküsün farklı bileşenlerini ve işlevlerini korumak öncelikli amacımız olmalıdır.