Femur distal kırıkları genellikle gençlerde yüksek, yaşlılarda düşük enerjili travmalar sonucu meydana gelir. Ekleme uzanan kırıklarda, iki yönlü röntgen ile birlikte bilgisayarlı tomografi çektirmekte yarar vardır. Femur distal kırıklarında gastroknemius adalesi sagittal düzlemde rekurvatuma, kuadriseps adalesi ise kısalığa yol açar. Redüksiyon manevraları ve tedavi süreci bu deformiteleri düzeltmeye yönelik olmalıdır. Kilitli plaklar dışında, intramedüller çivileme biyomekanik avantajları nedeniyle tercih edilen iyi bir tedavi alternatifidir. Eklem dışı distal femur kırıkları ile interkondiler tek kırık hattının olduğu kısmi eklem kırıklarında kurallarına uygun biçimde uygulanmış retrograd intramedüller çivileme ile son derece başarılı sonuçlar alınmaktadır. Ameliyat supin pozisyonda, diz altına radyolüsen yükselti konarak, mediyal artrotomi ile yapılır. Ameliyatta en önemli potansiyel problem redüksiyon problemidir. İlk olarak elle traksiyon yapılarak uzunluk sağlanmaya ve diz altına konan yükseltiden yararlanarak rekurvatum düzeltilmeye çalışılır. Redüksiyon sağlanamıyorsa deformitenin gerektirdiği şekilde ucu topuzlu itici, redüksiyon klempi, femur distraktörü, distal parçanın anteriorundan iskelet traksiyonu veya deplasman yönünün ters tarafından bloklama vidası kullanılabilir. Ameliyat baştan sona skopi kontrolünde yapılır. Doğru giriş noktası seçilmeli, uygun uzunluk ve kalınlıktaki çivi uygulanmalı, kullanılacak çivi son oyucudan 1,0 veya 1,5 mm düşük çapta olmalı, çivi eklem içine taşar durumda bırakılmamalıdır. Distal kilitleme eksternal yönlendiricilerle, proksimal kilitleme serbest el tekniği ile daha çok ön-arka yönde yapılır. Özellikle osteoporotik kırıklarda spiral kamalı tasarım, birden fazla düzlemde sağladığı güçlü stabilite nedeniyle tercih edilmektedir. Uzunluk ve rotasyon, sağlam tarafla karşılaştırılarak ayarlanmalıdır. Ameliyat bitiminde belirgin bir uzunluk veya rotasyon farkı saptanırsa proksimal kilit vidalarının yeri değiştirilerek sorun düzeltilmelidir.