Omurga kırıklarında cerrahın temel hedefi, spinal kolonu stabilize etmek ve varsa deformiteyi düzeltmektir. Bu amaçla birçok cerrahi yaklaşım ve teknik tanımlanmış ve gelişen teknoloji ile birlikte bunlara her gün bir yenisi eklenmektedir. En eski ve klasikleşmiş tartışma konusu, tedavinin cerrahi mi yoksa konservatif yolla mı yapılması gerektiği üzerine olmuştur. Omurga kırıkları sınıflamasındaki değişimler ve gelişen perkütanöz tekniklerle birlikte son yıllarda cerrahiye eğilim artış göstermektedir. Omurga kırıklarında tartışılan başlıca konulardan bir diğeri ise, omurgaya yaklaşımın nereden olması gerektiği üzerinedir. Omurga kırıklarında hangi cerrahi yöntemin seçilmesi gerektiği, yaralanmanın şiddeti, hastanın yaşı ve genel durumu gibi faktörlerden etkilenmektedir. Ancak, bu konudaki en etkili belirleyici unsur cerrahın tecrübesidir. Burada bahsedilen tecrübe, cerrahi yetenekten çok kırığa yaklaşım felsefesi ile ilgilidir. Osseöz ve ligamentöz yapılarda nereye yoğunlaşmayı, hangi görüntüleme yöntemlerinde ısrar etmeyi bilmek bu tecrübeye bağlıdır. Omurga kırıklı hastaya hangi tarz bir cerrahiyi uygulayalım sorusunu cevaplayabilmek için birçok değişkeni değerlendirmemiz gerekebilir. Nörolojik bulguların varlığı, hastanın yaşı, sosyokültürel seviyesi ve aktivite derecesi, kırılan başka omurga segmentinin varlığı, kırığın morfolojik tipi, politravmanın varlığı, obezite, osteoporozun varlığı gibi birçok faktör karar verme sürecini etkileyecektir. Bu konuda birden fazla doğrunun olduğunu ve karar vermede en belirleyici unsurun cerrahın tecrübesi olduğunu kabul etmek gerekir.