Distal radyoulnar eklem (DRUE), radiusun sigmoid çentiği ile ulna başının oluşturduğu sinovyal bir eklem olup ön kolun rotasyon hareketlerinden sorumludur. Eklemi oluşturan kemik yapıların eklem stabilitesi üzerindeki etkisi kısıtlı olup DRUE`nin ana stabilizatörü distal radyoulnar (DRU) bağlardır. Travmatik veya travma dışı nedenlere bağlı olarak gelişebilen DRUE instabilitesi hastalarda ağrıya, ön kol rotasyon kısıtlılığına ve kavrama gücünde azalmaya neden olabilmektedir. DRUE instabilitesinin tanısı ve tedavisi hekimler için zorlayıcı bir konu olmaya devam etmektedir. Distal radyoulnar eklem instabilitesi tanısında fizik muayene, provokatif testler ve radyolojik değerlendirmenin dikkatlice yapılması önemlidir. Son dönemlerde DRUE anatomisi ve biyomekaniği üzerine yapılan çalışmaların neticesinde DRUE instabilitesinin tedavisi için ulna başı rezeksiyonu gibi kurtarıcı işlemler yerini eklem anatomisinin ve fonksiyonlarının normale en yakın şekilde geri kazandırılabildiği bağ rekonstrüksiyonlarına bırakmıştır. Anatomik olmayan bağ rekonstrüksiyonu yöntemleri, distal radius ve ulnanın tendon greftleri ile birbirlerine askı yöntemleri ile tespit edilmesi, distal ulnanın tenodez ile stabilize edilmesi veya ulnokarpal bağın rekonstrüksiyonu olarak sıralanabilir. Volar ve dorsal radyoulnar bağların anatomik yapışma yerlerine rekonstrükte edildiği anatomik bağ rekonstrüksiyonu yöntemleri ile normal kinematiğe en yakın sonuçlar elde edilebilmektedir. El bileği artroskopisindeki ilerlemeler neticesinde anatomik bağ rekonstrüksiyonları artroskopi destekli olarak yapılabilmektedir.