Rejeneratif biyolojik tedavilerin kas-iskelet sistemi hastalıkları üzerine ilk uygulamaları 1930`lu yıllarda ortaya konulmuştur. Rejeneratif tıbbın amacı, vücudun fizyolojisini doğal süreçleri taklit ederek veya biyomühendislik yoluyla güçlendirerek patolojiyi iyileştirmektir. Ortopedik dokulardaki rejenerasyon için gerekli dört ana komponent hücreler, morfogenetik sinyaller, biyolojik iskeleler ve uygun mekanik ortamdır. Hasar görmüş doku ve organların korunması, restore edilmesi veya fonksiyonun arttırılması amacıyla günümüzde en sık trombositten zengin plazma (Platelet-Rich Plasma, PRP), mezenkimal kök hücre (MKH), biyolojik iskeleler (scaffold), büyüme faktörleri gibi tedaviler ve bunların kombinasyonları uygulanmaktadır. Büyük kıkırdak veya meniskal defektlerin tamirinde iskeleler önemli rol oynamaktadır. Güncel tasarımlarda, iskelenin kök hücre ve büyüme faktörlerine ev sahipliği yapma özelliği de gözetilmektedir. Geçtiğimiz iki dekatta doku mühendisliği bilimi oldukça yol katetmiş olsa da özellikle yasal sebepler dolayısıyla ağır ilerleyen ve hâlen gelişime açık bir bilim dalıdır.