Adolesan idiyopatik skolyoz koronal, sagital ve aksiyel planların üç boyutlu bir deformitesidir. Dolayısıyla skolyozun doğal hâli, cerrahinin sonuçları ve komplikasyonları da bu üç planda da görülebilir. Ayrıca omurga cerrahisinde kullanılan enstrümantasyon tekniklerindeki değişiklikler özellikle implant ilişkili komplikasyonlar üzerine etkili olmuştur. Son yıllarda omurga cerrahisinde segmental enstrümantasyon tekniklerinin özellikle de pedikül vidalarının kullanımıyla deformitenin düzeltilebilme başarısında artış sağlanmış; yalnızca posterior tekniklerle rijit ve yüksek dereceli deformitelerin cerrahi düzeltmesi mümkün hâle gelmiş, osteotomi ihtiyacı azalmıştır. Bu sayede omurga cerrahisi uygulaması yaygınlaşmıştır. Ancak bununla birlikte cerrahiye bağlı veya implantlarla ilişkili bazı komplikasyonlar daha fazla görülmeye başlamıştır. Omurga cerrahisi sonrasında komşu segmentlerin dejenerasyonu, proksimal, distal bileşkelerin kemik ya da yumuşak doku yetmezlikleri, buna bağlı enstrümantasyonun en proksimalinde veya distalinde gelişen kifoz artışları, skolyotik eğimin füzyon sahasının distaline ilerlemesi komplikasyon olarak görülebilir. Bu durumların tanım olarak bilinmesi, gelişmesini önlemek için risk faktörlerinin belirlenmesi ve doğru ameliyat öncesi planlama önemlidir.