Tibia kırıkları, çocuk (pediyatrik) popülasyonda ön kol ve femur kırıklarından sonra üçüncü en sık uzun kemik kırıklarıdır. Tibia kırıklarının %11`i proksimal tibiada, %39`u diyafizde ve %50`si distal üçte birlik kısımda görülür. Proksimal ve distal tibia kırıkları büyüme kıkırdaklarına komşulukları nedeniyle komplikasyonlara açık bölgelerdir. Tanıda ön arka ve tam yan grafiler genellikle yeterli olmakla birlikte eklemi ilgilendiren kırıklarda kırık konfigürasyonunu anlayabilmek için bilgisayarlı tomografi (BT), bağ yaralanmalarını tespit edebilmek için manyetik rezonans görüntüleme (MRG), görüntülemelerinden kaçınmamak gerekmektedir. Tedavi kararı verilirken genellikle kırığın ayrışma miktarı yol göstericidir. Ayrışmamış, ayrışmış ancak redükte edildikten sonra kabul edilebilir dizilim elde edilmiş kırıklarda konservatif, redükte edilemeyen veya redüksiyonu korunamayan ayrışmış kırıklarda cerrahi tedavi tercih edilir. Çocuk kırık cerrahisinde temel amaç büyüme kıkırdaklarına zarar vermeksizin tedaviyi tamamlamak ve komplikasyonlardan kaçınmaktır. Çocuk tibia kırıklarında kırık her nerede olursa olsun uygun ve zamanında yapılan tedavilerle genellikle travma öncesi fonksiyonların tamamı geri kazanılır. Büyüme kıkırdaklarının ve eklemlerin etkilendiği bazı kırık tiplerinde açısal defomiteler, ekstremite uzunluk eşitsizlikleri gibi daha çok çocuk vakalarda görülen komplikasyonlara dikkat edilmelidir.