Glenohumeral eklemin posterior instabilitesinin tanı ve tedavisi ortopedik cerrahlar için sorun oluşturmaya devam etmektedir. Egzersizler, nonsteroid antiinflamatuar tedaviler ve aktivite kısıtlaması gibi konservatif önlemlere rağmen sıklıkla bir ilerleme kaydedilse bileher hastada başarılı olunamamaktadır. Özellikle genel ligamentöz laksitesi olan ve tekrarlayan mikrotravmaya sekonder instabilite gelişen hastalar agresif egzersiz programına yanıt verir. Tekrarlayan makrotravmatik instabilitesi olan hastalara egzersiz programları pek yardımcı olmaz, buna rağmen başlangıçta her zaman denenmelidir. Eğer semptomlar kalıcı olursa cerrahi tedavi gerekebilir. Teknik ya da teknik kombinasyonların seçimi mevcut patolojiye, instabilitenin derecesi ve doğasına, hastanın aktivite seviyesi baz alınarak yapılmalıdır. Artroskopik teknikler umut vericidir ve sıklıkla kulanılmaktadır. Ancak, teknik olarak zordur ve her hastada iyi sonuç vermeyebilir. İlave açık stabilizasyon teknikleri gerekebilir.