Omurganın enfeksiyonları çok geniş bir konudur ve kendiliğinden ya da herhangi bir kolaylaştırıcı etkene bağlı gelişen enfeksiyonları içerir. Özellikle dünyanın endüstrileşmiş ülkelerinde gerçek enfeksiyonlar nadirdir. Tahmin edilen yıllık meydana gelme sıklığı disk aralığı enfeksiyonları için 0.037, bakteriyel vertebral osteomiyelit için 0.037 ve epidural apse için 0.037 olarak bildirilmektedir. Ameliyat sonrası yara enfeksiyonları basit diskektomi sonrası görülen %1`lik oranla enstrümanlı füzyon sonrası söz konusu olan %6-8`lik oranlar arasında değişmektedir. Bazı hasta grupları risk altındadır. Bunlar sigara içenler, obezler, beslenme bozukluğu olanlar, bağışıklık sistemi baskılanmış olanlar (acquired immunodeficiency syndrome; AIDS`e veya tümör, artrit ya da organ nakli için uygulanan ilaç tedavisine bağlı olarak), madde bağımlıları, diyabetikler veya yeni üriner sistem enstrümantasyonu geçirmiş hastalardır. Semptomlar etyolojik faktöre göre değişmekle beraber, hastaların hemen hemen hepsinde travma olmaksızın olan sırt ve bel ağrıları temel bulgudur. Genellikle sistemik bulguların (ateş gibi) tabloya geç katılmasından dolayı tanıda gecikmeler yaşanabilir. Laboratuvar bulguları özgün değildir ve normal lökosit sayısına sıklıkla rastlanır. Düz radyografiler hastalığın erken dönemlerinde sıklıkla herhangi bir anormallik ortaya koymaz ve kemik sintigrafisi gibi daha duyarlı yöntemler dahi ilk bir hafta pozitif olmayabilir. Tanıda şüphe olması durumunda manyetik rezonans en erken ve en güvenilir görüntüleme yöntemi olarak karşımıza çıkmaktadır. Artmış sedimantasyon hızı da değerli bir tarama ve takip testidir.