Klavikula ve skapula kırıkları sıklıkla çocukluk çağı omuz kuşağı kırıkları olarak değerlendirilir. Klavikula, %2,6–5 sıklık oranı ile, vücutta en sık kırılan kemiktir. Özellikle doğum sırasında meydana gelen kırıkların %90`ını klavikula kırığı oluşturur. Daha sonraları, çocukluk çağında direkt omuz üzerine düşme sonucu meydana gelir. Çoğunlukla konservatif tedavi ve takip edilir. Skapula kırıkları ise, nadir görülmesine rağmen genellikle yüksek enerjili travmayla ortaya çıkması ve eşlik eden yaralanma sıklığının fazla olması nedeniyle önemlidir. Skapula kırıkları da sıklıkla konservatif tedavi ve takip edilirken cerrahi gereksinim duyulan durumlar da mevcuttur. Proksimal humerus kırıkları da pediatrik kırıklar arasında yaklaşık yılda binde 1,2–4,4 aralığında insidans ve %5`den daha az sıklıkla nadir görülen kırıklardandır. Sahip olduğu kalın periost, humerusun %80 oranında proksimal fizisten büyümesi ve ekleme yakın olması, bu bölgenin kırıklarında iyileşme ve remodelizasyon potansiyelini çok yükseltir. Humerus cisim kırıkları erişkinlere nazaran çocukluk çağında daha nadir görülmekle birlikte, bu dönemdeki tüm humerus kırıklarının %10`unu, tüm kırıkların ise %2–5,4`ünü oluşturur. Erişkinlerde olduğu gibi, pediatrik humerus cisim kırıkları da radyal sinir arazı ile komplike olabilir. Yenidoğanlarda doğum travmasıyla meydana gelebilirken, daha büyük yaşlarda çoğunlukla basit düşmeler, trafik kazaları ve spor yaralanmaları etiyolojide rol oynar. Çocukluk çağı humerus kırıklarının primer tedavisi konservatif olmakla birlikte; açık kırık, bilateral kırık, onarım gerektiren arter yaralanması veya patolojik kırık gibi durumlarda cerrahi gereksinimi de doğabilmektedir.