Ayak kırıkları, tüm pediatrik kırıkların %5–14`ünü ve tüm fizis yaralanmalarının yaklaşık %7`sini oluşturur. Çocuklarda ayak kırıklarına yetişkinlerden daha az rastlanması kıkırdağın kemiğe göre daha elastik bir yapıya sahip olması ile açıklanabilir. Pediatrik ayak kırıklarının çoğu izole yaralanma olmasına rağmen, bazıları politravma ile birliktedir ve tüm iskelet sisteminin seri muayenesi gereklidir. Bu yaralanmaları tedavi ederken çocuk ayağının anatomisinin tam olarak anlaşılması gerekmektedir. Ayak travması olan bir çocuğun erken ve doğru tanısında fizik muayene ve radyolojik değerlendirme süreçleri erişkinlere göre daha zor olduğu için, şüphe çok önemlidir. Kompartman sendromu şüphesi varsa, kompartman basıncı ölçümleri çok değerlidir. Kırık paternini tam olarak belirlemek ve tedaviyi planlamak için düz radyografilere ek olarak bilgisayarlı tomografi görüntülemesi gerekebilir. Pediatrik ayak kırıklarında genellikle konservatif tedavi ile iyi sonuçlar alınmakla birlikte, bu kırıkların bir kısmı anatomik redüksiyon ve internal tespite rağmen kötü sonuçlara sahip olabilmektedir. Pediatrik ayak kırıklarının tedavisi genellikle iyi sonuçlanır; fakat, özellikle Lisfranc kırıkları, talus boyun ve gövde kırıklarının olası kötü sonuçlarından mümkün olduğunca kaçınılmalıdır.