Menisküs kistleri, içi mukoid materyal ile dolu, menisküs yapısı içinde veya onunla bağlantılı kistlerdir. Mukoid dejenerasyon (MD) menisküs kistlerinin etiyolojisinde rol alan temel faktördür. İntrameniskal kistin, yırtık veya dejenere menisküs dokusu içinde eklem sıvısının lokal birikimi ile oluştuğuna da inanılır. Parameniskal kistler, eklem sıvısının menisküs yırtığı aracılığı ile (flep yırtığın tek yönlü valf etkisi) parameniskal yumuşak dokulara ulaşması sonucu meydana gelir. Menisküs yapısında vertikal olarak uzanan kollajen liflerin hasarı ile intrameniskal yırtık oluşur ve bu intrameniskal yırtığın içi mukoid materyalle doludur. Bu alandaki MD zemininde oluşmuş intrameniskal yırtık eklemin santraline doğru uzanırsa, ekleme açılır ve dejenere zeminde oluşan horizontal menisküs yırtığı izlenir. Şayet patoloji eklemin periferine yönelirse, mukoid materyal periferde birikerek parameniskal menisküs kisti meydana getirir ve bu kistin intrameniskal yırtıkla doğrudan bağlantısı bulunur. Menisküs yapısındaki bu intrameniskal yırtığın her iki tarafa ilerlemesiyle, horizontal menisküs yırtığının eşlik ettiği parameniskal kist izlenebilir. Klinikte, diz lateral kompartman tutulumu sık izlenir. Menisküs kistleri semptom vermeyebilir (küçük boyutlu kistler); semptomatik olduğunda en önemli yakınma ağrıdır; palpasyonla hassasiyet ve genellikle dizin lateralinde şişlik saptanabilir. Mediyal menisküste kistler genelde menisküs gövdesine yerleştiği için kistik kitlenin oluşumu nadirdir; eğer kist gelişirse mediyal menisküs arka boynuzundan kaynaklanır; genellikle daha büyük olur ve dizin posteromediyalinde palpe edilebilir. Manyetik rezonans (MR) görüntüleme tetkiki, gerek kistin gerekse eşlik eden menisküs yırtığının tanısında önemli rol oynar. Menisküs yırtığının artroskopik tedavisini takiben, içten-dışa ve dıştan- içe yapılan kist dekompresyonu ile uzun dönem takiplerde klinik sonuçlar benzerdir.