Menisküslerin biyomekanik işlevlerinin anlaşılması ve onarım tekniklerinin gelişmesi ile, menisküsü koruma çabalarının önemi artmıştır. En iyi menisküs tamir sonuçları genç hastaların travmatik, damarlı bölgeye komşu, vertikal longitudinal yırtıklarında elde edilir. İyileşen menisküsün, dizi osteoartrit gelişiminden koruduğu gösterilmiştir. Ön çapraz bağ (ÖÇB) yırtığına eşlik eden menisküs yırtıklarının, bağ rekonstrüksiyonu sırasında onarılması ile %90`ın üzerinde başarılı sonuçlar elde edilmiştir. İzole menisküs yırtıkların tamirinin başarı oranları biraz daha düşüktür. Son yıllarda menisküs tamir endikasyonları genişletilmiş, radyal, horizontal ve kök yırtıklarında da onarım teknikleri geliştirilmiş ve başarılı sonuçlar elde edilmiştir. Özellikle mediyal menisküs kök yırtıklarının onarımının, dizdeki osteoartirti geciktirmek açısından önemi büyüktür. ÖÇB yırtığına eşlik eden lateral menisküs kök yırtıklarının onarımı, pivot-shift fenomeninin azaltılmasına katkıda bulunur. Dizilim bozukluğu veya bağ instabilitesinin menisküs yırtığına eşlik ettiği durumlarda, kombine girişimlerle hem dizilim bozukluğu hem de instabilite düzeltilmelidir. Menisküs onarımının değerlendirilmesinde klinik muayene ve standart manyetik rezonans (MR) görüntüleme teknikleri yeterli değildir; ikincil artroskopiler veya MR-artrografi ile doğruluk arttırılabilir.